ایتالیا هنوز تاوان سیاست های بد برلوسکونی را می دهد - مجله سفرنامه دبی

برای دیدن شاهکارهای تاریخ اروپا با تور ایتالیا همراه شوید.

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، با استعفای جورجیو ناپولیتانو از مقام ریاست جمهوری ایتالیا، دردسر تازه ای به مجموعه مسائل سومین اقتصاد بزرگ حوزه یورو اضافه شد. مرد کارکشته، اعلام بازنشستگی کرد و به سبک بازیکنانی چون روبرتو باجو در کالچو (لیگ فوتبال ایتالیا)، چکمه های خود را آویخت. حالا مجلس ایتالیا باید هر چه سریعتر جانشین ناپولیتانو را معرفی کند.

ناپولیتانو که 89 سال دارد، دلیل این اقدام را افزایش سن و خستگی مطرح نمود. جورجیو ناپولیتانو که 89 سال سن دارد، زندگی سیاسی خود را از سال 1953 و بعنوان نمایندۀ حزب کمونیست ایتالیا در مجلس این کشور شروع کرد.

وی همچنین سابقۀ وزارت کشور و نمایندگی در مجلس اروپا را دارد. جورجیو ناپولیتانو بمدت 8 سال، نمایندۀ حزب کمونیست ایتالیا در مجلس اروپا بود. از دیگر سمت های او پیش از ریاست جمهوری ایتالیا می توان به ریاست کمیسیون امور نهادها در اتحادیۀ اروپا اشاره نمود. جورجیو ناپولیتانو که توسط رییس جمهوری پیش از خود به عنوان سناتور مادام العمر ملقب شده بود، برای نخستین بار در تاریخ دهم می 2006 ریاست جمهوری این کشور را بعهده گرفت. وی همچنین نخستین فرد از حزب کمونیست ایتالیا است که به این سمت منصوب شد. او یازدهمین رئیس جمهوری ایتالیا بود که به مدت 9 سال این سمت را در اختیار داشت. ناپولیتانو اولین بار در سال 2006 میلادی و برای دومین بار نیز در 20 آوریل 2013 و در شرایطی که ایتالیا دچار بحران سیاسی بود، انتخاب شد. با استعفای رییس جمهوری، پیترو گرسو، رییس سنا و سرپرست سابق گروه مقابله با مافیا در ایتالیا به طور موقت این سمت را برعهده گرفته است.

رای گیری در مجلس ایتالیا برای انتخاب رئیس جمهوری جدید احتمالا اواخر ژانویه انجام می گردد و مجلس این کشور تنها 15 روز برای انتخاب رئیس جمهوری جدید فرصت دارد. این رای گیری نمایان گر قدرت ماتئو رنزی، نخست وزیر و قانونگذاران حامی وی در حزب حاکم دموکراتیک چپ میانه خواهد بود.

برای آنالیز آخرین تحولات سیاسی در ایتالیا خبرنگار بین الملل خبرنگاران، با سناتور ایتالیایی خانم پائولا دِ پین (Paola De Pin) از حزب جنبش 5 ستاره تبادل نظر نموده که در ادامه از نظر می گذرد.

به نظر شما چه کسی بهترین جایگزین برای جورجیو ناپولیتانو است؟

من فکر می کنم نخستین هدف رییس جمهور بعدی ایتالیا ، باید دفاع از قانون اساسی باشد. ناپولیتانو زمانی در این نقش مغلوب شد که در اصلاحات اجرا شده توسط رنتزی بی طرف ظاهر شد.

من مایلم کسی به کاخ ریاست جمهوری برود که از دموکراسی، منافع عمومی و حقوق شهروندان دفاع کند. در حال حاضر کاندیداهای زیادی وارد عرصه شده اند که این در انتخابات ایتالیا امری طبیعی است. من شخصا یک اقتصاددان شبیه پائولو ساونا یا یک روشنفکر شبیه سالواتوره ستیس را گزینه های خوبی میبینم. من همچنین دوست دارم که یک زن انتخاب گردد؛ در این مورد اولویت من لورنزا کارلاساره، قاضی سابق دادگاه قانون اساسی می باشد.

به نظر شما سیلویو برلوسکونی جایگزین خوبی برای ناپولیتانو است؟

من می خواهم به یاد داشته باشیم که برلوسکونی محکوم به تقلب اقتصادیاتی در مقام سناتوری است و بر طبق این، او صلاحیت داشتن یک پست دولتی را از دست داده است. برلوسکونی 13 سال از 20 سال گذشته را اداره نموده است و کشور هنوز تاوان سیاست های بد وی را می پردازد.

نظر شما راجع به رومانو پرودی چیست، آیا او می تواند یک رییس جمهور پیروز باشد؟

رومانو پرودی پس از انتخاب نشدن در انتخابات 2013 ، شانس زیادی برای رییس جمهور شدن دارد. البته خود او گفته که خیلی مایل به نامزدی دوباره نیست. من متوجه ام که پرودی بخصوص در خارج از کشور برای تجربه قبلی بین المللی خود شایسته قدردانی است اما برای من یک نامزد ایده آل نیست.

نظر شما درباره عملکرد ماتئو رنتزی در سال 2014 چیست؟

نخست وزیر ماتئو رنتزی، پس از وعده های بسیاری که به ایتالیایی داد پیروز به حفظ تعهدات خود نشد. متاسفانه، بحران اقتصادی در ایتالیا در دولت او بدتر شد و اصلاحات فعلی راهکاری برای مسائل ایتالیا نیست. بنابراین، نظر من در خصوص دولت او بسیار منفی است.

پیشنهاد شما برای حل بحران اقتصادی ایتالیا چیست؟

بحران کنونی در ایتالیا عمدتا به دلیل عدم وجود نقدینگی شرکت ها و کاهش تقاضای داخلی است. در نتیجه کاهش فروش شرکت ها منجر به افزایش بیکاری و در بسیاری از موارد، باعث ورشکستگی بسیاری از شرکت ها شده است.

برای حل مشکل بحران اقتصادی، ما باید بانک های تجاری را از بانک های سرمایه گذاری جدا کنیم، که من قانون آن را هم پیشنهاد داده ام. در ترازنامه بانک ها مقدار اعتبار ورشکستگی آمده است. سپس دولت باید تصمیم بگیرد که آیا ، تحت شرایط خاصی برای بانک های دچار مشکل یاری اقتصادی بکند؛ همانگونه که در سایر کشورهای اروپایی اجرا شده است و یا اینکه یک بانک دولتی برای راه اندازی مجدد وام به خانواده ها و کسب و کار ایجاد کند. من به فرضیه دوم تمایل بیشتری دارم.

جنبه دیگری که دستور کار سیاسی ایتالیایی ها را اشغال نموده است اقتصادیات است. برای کاهش سطح اقتصادیات شرکت ها و خانواده ها اولین گام آزاد کردن منابع و افزایش سرمایه گذاری و مصرف خواهد بود. علاوه بر این، ایتالیا باید به طور جدی در خصوص استراتژی خروج از یورو فکر کند. یورو اقتصاد ما را خفه نموده است. متاسفانه، ممکن نیست کشورهای اروپایی با اقتصادهای خیلی متفاوت بتوانند با یک ارز واحد زندگی نمایند.

همچنین، پارامترهای اعمال شده توسط بروکسل بیش از حد سفت و سخت هستند و بانک مرکزی اروپا مانند سایر بانکهای مرکزی به عنوان یک وام دهنده عمل نمی کند. ماریو دراگی قطعا در کوشش برای حل و فصل این وضعیت است، با این حال، هنوز هم مقاومت بیش از حد، به خصوص از جانب آلمان برای تغییر نقش بانک مرکزی اروپا وجود دارد ، اگر این وضعیت تغییر نکند، من هیچ راهکار دیگری برای به بهبود حاکمیت پولی و اقتصادی ایتالیا نمی بینم.

پیش بینی شما در خصوص اقتصاد ایتالیا در سال 2015 چیست؟

همانطور که گفتم، ایتالیا تا زمانی که متحمل ریاضت های اعمال شده توسط شاخص های اروپایی است، من فکر نمی کنم که وضعیت بهبود یابد. در واقع، آنها به طور قطعی باعث بدتر شدن بحران می شوند.

روابط بین ایران و ایتالیا را در زمان رئیس جمهور روحانی چگونه مشاهده می کنید ؟

من فکر می کنم ایتالیا و ایران می تواند در بسیاری از زمینه ها با هم همکاری نمایند. تبادل نظری سیاسی بین ایران و غرب باید ادامه یابد. سیاست های رئیس جمهور روحانی، بدون شک یک فرصت است که نباید از دست برود. من می دانم که رئیس جمهور شما بسیار به احترام به حقوق بشر حساس است، این نقطه، به نظر من یک گام مهم رو به جلو در روابط بین ایران و جامعه غرب است.

تبادل نظر از مهدی دل روشن

.