صحبت های خطرناک جواد خیابانی - مجله سفرنامه دبی

به هر روی، جواد خیابانی با همین ماهیت و کاربرد همچنان در صداوسیما مشغول فعالیت است و بعد از مهاجرت مزدک میرزایی و گوشه نشین کردن عادل فردوسی پور، او حالا یکی از گزارشگران مهم صداوسیما تلقی می گردد. درست است که خیابانی کوشش می نماید خودش را بیشتر به عنوان یک گزارشگر معرفی کند، ولی بعضا جملاتی در حین گزارش به زبان می آورد که باید مراقب آن ها بود! او همین چندی پیش در جریان ملاقات محبت آمیز تیم ملی ایران از کیفیت بالای لباس تیم ملی تعریف کرد. در صحنه ای که بازیکن رقیب پیراهن مدافع تیم ملی را می کشید او این جمله را به زبان آورد که لباس تیم ملی نه تنها طرح زیبایی دارد، بلکه جنس بسیار خوبی هم داشته و پاره نمی گردد.

ساده انگارانه است که بپذیریم جواد خیابانی بدون قصد و غرض از پیراهن تیم ملی که یک برند ایرانی این روز ها آن را تهیه و فراوری نموده است، تعریف می نماید؛ به ویژه اینکه همین جواد خیابانی پیش تر سابقه واسطه گری برای پیراهن تیم ملی را در کارنامه داشته و اتفاقا ماحصل واسطه گری او برای پیراهن تیم ملی منجر به جنجالی بزرگ شد. قبل از رسیدگی به تعریف های تازهی که جواد خیابانی از پیراهن های تیم ملی نموده، ابتدا باید سری به سال 1395 زد و دلالی او برای شرکت به ظاهر ایتالیایی جیووا را مورد آنالیز قرار داد.

افتخار برای دلالی پیراهن تیم ملی

جواد خیابانی در روز هایی که علی کفاشیان عهده دار ریاست فدراسیون فوتبال ایران بود، پای برند عجیب و غریب ایتالیایی یعنی جیووا را به فدراسیون فوتبال ایران باز کرد. خودش می گفت فقط یک پیامک به علی کفاشیان داده و گفته حاضر است این برند ایتالیایی را به تن بازیکنان تیم ملی کند. اندکی بعد، ولی تعیین شد که او واسطه همین شرکت به ظاهر ایتالیایی برای بستن قرارداد با تیم ملی ایران است. جواد خیابانی از اینکه به او در آن برهه لقب دلال را داده بودند چندان ناراحت نشد؛ او در دفاعیه ای از خودش گفت اگر نام این کار دلالی است، به این دلالی افتخار می نماید. خیابانی دلال لباس شده است. من حدود چهار ماه پیش یک پیامک به آقای کفاشیان دادم که جیووا هم می تواند اسپانسر تیم ملی گردد. افتخار می کنم که پرچم سه رنگ کشورم را تن بازیکنان تیم ملی کنم و اگر بازیکنان تیم ملی لباس باکیفیت بپوشند و بگویند دلالی است، من به دلالی کردن لباس های تیم ملی افتخار می کنم. شرکت جیووا قرار است سه سال رایگان البسه تمام تیم های ملی را تهیه و حدود شش میلیون یورو هزینه کند و اگر این دلالی است، من به این دلالی افتخار می کنم.

برخلاف اظهارات جواد خیابانی قرارداد جیووا با فدراسیون فوتبال ایران چندان منفعتی هم نداشت. آن ها قراردادی سه ساله با تیم ملی ایران بستند که در آن بند های عجیبی گنجانده شده بود. برای مثال عنوان شده بود این کمپانی پیراهن های تیم ملی بزرگسالان ایران را رایگان تهیه می نماید، ولی ایران موظف است برای بقیه رده های تیم ملی از این برند خرید کند. خرید ها هم به این صورت بود که مثلا تیم ملی 90 درصد تخفیف می گرفت، ولی 10 درصد هزینه ها را پرداخت می کرد. ایراد داستان مربوط به جایی بود که این برند فدراسیون فوتبال ایران را موظف نموده بود سالانه رقمی نزدیک به یک میلیارد و 200 میلیون تومان خریداری کند که برایشان منفعتی 800 میلیون تومانی داشت و 400 میلیون تومان تخفیف می دادند.

قسمت جنجالی داستان جایی بود که این کمپانی قیمت های پیراهن 14 یورویی اش را به فدراسیون فوتبال ایران 90 یورو اعلام نموده بود تا ایران عملا تخفیفی شامل حالش نگردد!

به غیر از این موارد که سر فدراسیون رسما کلاه رفته بود، کیفیت پایین، عدم طراحی مناسب و لوگوی غیراستاندارد هم دردسرساز شده بود؛ به طوری که وقتی از پیراهن های تیم ملی رونمایی شد، بسیاری در فضای مجازی از آن به عنوان زیرپیراهن ملی نام بردند.

همین مورد باعث شد تا دوباره جواد خیابانی خشمگین گردد. او این بار در بیانیه ای که برای رسانه ها نوشت از پیراهن تیم ملی دفاع کرد؛ هنوز هم هیاهوی طرح لباس تیم ملی به پا است، هیاهویی که بی جهت هم نیست و از سوی کسانی اوج می گیرد که یا از لباس های تیم های برتر دنیا خبر ندارند یا، چون حساب هایشان دیگر چوب خط نمی خورد، حالا فقط نقش دلسوختگان وطن را بازی می نمایند. قابل توجه عزیزان محترم که اینک مثل گذشته نیست تا لباس های ملی با شمایل و شکل هایی عجیب باشد، ولی اگر دل دلسوختگان وطن و قلب دلواپسان آبروی ملت ایران و تیم ملی فوتبال ایران با گفتن یا نوشتن واژه زیرپیراهنی! خنک می گردد، خب بفرمایند و بگویند؛ اما امیدواریم با ابراز نادانسته های خود به جای افزایش علم خویش، لااقل بتوانند به خنکای قلب خویش بیفزایند! از دوستان محترم سؤال می پرسم که آیا آلمان جام دنیای 90 را در یاد دارند؟ یا هلند سال 88 در اروپا؟ یا فرانسه جام 84 را؟ مستحضر باشید که الان دیگر همه شرکت ها رفته اند به سمت سادگی، دیگر لباس ها مثل قبل نیست. به لباس ملی کشور ها نگاه کنید، کمی هم دشمنی را کنار بگذارید، خودتان می فهمید که طرح لباس تیم ملی نه تن ها تفاوتی با طرح برترین های دنیا ندارد، بلکه در بسیاری جهات از آن ها زیباتر هم هست. مشکل ما اینجاست که دوستان محترم خودشان را به ندیدن این همه طرح لباس های ملی می زنند وگرنه مگر طرح عجیب زدن کاری دارد؟ آن هم در زمانی که بسیاری از جوانان و هنرمندان به انواع نرم افزار های طراحی مسلح هستند.

آبروریزی بزرگ

زمان زیادی از بیانیه جنجالی جواد خیابانی نگذشته بود که پخش یک دوربین مخفی در برنامه 90، همه چیز را برملا کرد. برخلاف گفته های جواد خیابانی که این برند را ایتالیایی و در زمره برترین کیفیت و طراحی معرفی نموده بود، تعیین شد این لباس ها در شیراز و تهران و با پارچه های ایرانی فراوری می گردد و فقط برچسب ساخت ایتالیا روی آن می خورد! بعد هم که مهدی تاج در همان برنامه حاضر شد و گفت که فدراسیون فوتبال ایران از پیراهن های این برند 23 مورد ایراد گرفته است! ایراداتی که همگی بجا بود و جواد خیابانی و کمپانی مورد علاقه اش هرگز نتوانستند آن ایراد ها را رفع نمایند. قرارداد جیووا که جواد خیابانی دلالی آن را برای فدراسیون فوتبال ایران انجام داده بود، انتها بعد از حرف و حدیث های زیاد لغو شد.

جواد خیابانی هم اندکی بعد در تغییر موضعی آشکار و در مصاحبه با تماشاگران امروز به صف منتقدان جیووا پیوست و گفت به همکاری اش با این برند انتها داده است. من ماه هاست که استعفا داده ام و حرمت کشورم و تیم ملی ایران و مردم آن بسیار باارزش تر از این لباس و تفکر ایتالیایی هاست. من نتوانستم عدم توانایی جیووا برای تأمین لباسی در حد و شایستگی نام ایران را تحمل کنم و عملا ماه هاست که استعفا داده ام و اصلا ارتباطی با شرکت ندارم.

تعریف از مجید بدون علت است؟

با این مقدمه به نسبت مفصل، حالا باید یک بار دیگر اظهارات اخیر جواد خیابانی درباره پیراهن تیم ملی، طرح و جنس آن را مورد آنالیز قرار داد. ایران چند وقتی است با برند ایرانی مجید همکاری می نماید؛ برندی که گفته می گردد فعلا به صورت موقتی به تن ملی پوشان رفته تا اگر رضایت آن ها را جلب کرد، در جام دنیای هم اسپانسر ایران باشد. با این حال، بازی با الجزایر، خیس شدن بیش از میزان همین پیراهن و خبری که از نارضایتی ملی پوشان از این برند در رسانه ها منتشر شد، همگی نشان می دهد مجید هنوز نتوانسته رضایت بازیکنان تیم ملی را به طور کامل فراهم کند.

حال در چنین فضایی، تعریف و تمجید جواد خیابانی، با آن سابقه و پیشینه، از پیراهن های تیم ملی می تواند بدون علت باشد؟ او روی آنتن زنده و در زمانی که می داند میلیون ها نفر شاهد بازی تیم ملی هستند، چنین جملاتی را به زبان می آورد. شاید هم تعریف های او پشت پرده ای نداشته باشد، ولی بد نیست جواد خیابانی مطلبی را که چند روز پیش در رسانه ها از زبان بازیکنان تیم ملی منتشر شد که گفته بودند مجید نمی پوشیم، دوباره مرور کند.

در بخشی از گزارشی که ایران ورزشی به آن اشاره نموده بود، این طور آمده بود: مشکل دیگری که فدراسیون فوتبال برای عقد قرارداد با برند مجید دارد، این است که بازیکنان تیم ملی از لباس های مجید رضایت ندارند و گفته اند که حاضر نیستند در جام دنیای برند مجید بپوشند! فدراسیون فوتبال که گویا با درنظرگرفتن جمیع جهات، برند ایرانی و مجید را در اولویت عقد قرارداد دارد، چاره ای ندارد جز اینکه رضایت ملی پوشان را جلب کند تا از تنگنا رها گردد. از یک طرف به مجید گفته اند که فراوریات تازه خود برای تیم ملی را با کیفیت بهتری ارائه دهد و از طرف دیگر به بازیکنان گفته اند در یک بازی تدارکاتی این لباس های تازه را بپوشند و نظرشان را به فدراسیون فوتبال اعلام نمایند... صفی الله فغانپور، مسئول کمیته حقوقی فدراسیون فوتبال هم گفته است برند مجید در حال حاضر دارد لباس فراوری می نماید. قرار است تیم ملی در اولین بازی تدارکاتی این لباس ها را بپوشد و اگر بازیکنان رضایت داشتند، سراغ عقد قرارداد برویم. در غیر این صورت احتمالا دوباره آل اشپورت مطرح می گردد که البته با توجه به تأکید به عقد قرارداد با برند داخلی بعید است کار به مراحل بعدی برسد. درست است که فدراسیون فوتبال برای تأخیر در اعلام لباسی که تیم ملی در جام دنیای می پوشد از فیفا فرصت گرفته است، اما باید درباره انتخابش و تأخیر در اعلام نام برنده مناقصه به همه شرکت نمایندگان در این مناقصه شرح دهد. نکته درخور توجه این است مجید که تا این مرحله پیش آمده، یکی از بالاترین پیشنهاد ها را داشته و اینکه با این پیشنهاد بالا در این مناقصه در یک قدمی عقد قرارداد با فدراسیون فوتبال قرار گرفته، از نکات قابل تأمل است. برند مجید برای هر دست لباس تیم های ملی یک میلیون و 300 هزار تومان را با احتساب 20 درصد تخفیف پیشنهاد داده است. با این تخفیف، هزینه هر دست لباس یک میلیون و 40 هزار تومان محاسبه می گردد. با توجه به اینکه فدراسیون فوتبال برای 20 هزار دست لباس باید با این برند قرارداد ببندد، مبلغی که باید به مجید پرداخت کند، 20 میلیارد و 800 میلیون تومان خواهد بود!.