مدت زمان بهبودی از سرماخوردگی چقدر است؟ - مجله سفرنامه دبی

مترجم: رزیتا ملکی زاده

منبع:راسخون

یک سرماخوردگی معمولی ممکن است تا هر زمانی بسته به عوامل مختلفی مانند سن، سطح ایمنی بدن و عامل بوجود آورنده از چند روز گرفته تا چند هفته به طول انجامد.

سرماخوردگی یکی از عفونت های شایع در انسان، به خصوص بچه ها است. به طور معمول سرماخوردگی معمولی را بی ضرر در نظر می گیرند، با این حال، در برخی موارد می تواند به عوارض خاصی منجر شود. سرماخوردگی بسیار بد می تواند موجب ناراحتی شدید به مدت چند روز شود. شدت و طول مدت ممکن است از فردی به فرد دیگر تفاوت کند.

مدت زمان سرماخوردگی

سرماخوردگی چه مدت به طول می انجامد؟ این سوالی است که هرگز نمی توان به طور دقیق پاسخ آن را داد. مدت زمان یک سرماخوردگی ممکن است با توجه به عوامل مختلفی مانند سن، شرایط سلامتی فرد، عامل بوجود آورنده و سطح سیستم ایمنی بدن متفاوت باشد. به طور کلی، یک سرماخوردگی معمولی دیده شده است که در حدود پنج تا هفت روز به طول می انجامد، اما در برخی موارد، این سرماخوردگی می تواند به مدت دو تا سه هفته هم طول بکشد.

مرحله کمون یا نهفتگی: معمولا، علائم سرماخوردگی معمولی در عرض دو تا سه روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شوند. این مرحله دوره نهفتگی است، به طوریکه در آن ویروس به میلیون ها ویروس تکثیر می شود و به سختی هیچ گونه نشانه ای از آن دیده می شود.

روز 1 تا 3: علائم اولیه در قالب گلودرد، عطسه، آبریزش بینی، سردرد، خستگی، و غیره تظاهر می یابند. این علائم ممکن است در روز سوم فروکش کنند. در حالی که تب در بزرگسالان متداول نمی باشد، بچه ها ممکن است دچار تب شوند.

روز 3 تا 5: با آرام شدن و فروکش کردن آبریزش بینی و عطسه، فرد مبتلا ممکن است ترشحات بینی کمی غلیظ تر با کمی تغییر رنگ داشته باشد. گرفتگی بینی و آبریزش پس از آن هم ممکن است ایجاد شود. در برخی موارد ممکن است سردرد شدیدتر شده و بعلاوه تب هم شروع شود. ممکن است دچار سرفه شده و هم این امکان وجود دارد که سرفه نکنید.

روز 5 تا 10: در یک فرد بزرگسال سالم، علائم ممکن است به طور کامل تا روز پنجم تا هفتم فروکش کنند. در برخی موارد، عوارضی مانند سینوزیت، برونشیت، عفونت گوش و حتی پنومونی ممکن است بوجود آید. بنابراین، ممکن است برای برخی افراد حصول بهبودی از سرماخوردگی معمولی حدود دو تا سه هفته به طول انجامد.

مرحله سرایت: شخصی که دچار سرماخوردگی معمولی شده است، می تواند این عفونت را درست از مرحله نهفتگی تا زمانی که علائم فروکش کنند و حتی پس از بهبودی انتقال دهد. با این حال، گفته می شود که مسری ترین مرحله این بیماری در سه تا چهار روز نخست زمانی که علائم شدید می باشند، است.

به طور اختصار، سرماخوردگی معمولی ممکن است به مدت چند روز تا چند هفته بسته به عوامل مختلف طول بکشد. در حالی که برخی افراد ممکن است در عرض سه تا پنج روز بهبود یابند، دیگران ممکن است دو تا سه هفته این بیماری را با خود داشته باشند. چنانچه این علائم به مدت بیش از ده روز طول کشید، به منظور رد احتمال داشتن هرگونه عوارض دیگر مانند عفونت های ثانویه باکتریایی، بلافاصله به پزشک مراجعه نمایید. چنانچه این علائم شدت گرفتند، در اولین فرصت بایستی در پی مراقبت های پزشکی باشید. در بیشتر موارد، انجام مراقبتهای مناسب، جهت کاهش ناراحتی و درمان این شرایط کافی خواهند بود.

چه عواملی موجب ابتلا به سرماخوردگی معمولی می شوند

این یک بیماری ویروسی واگیردار است: اعتقاد بر این است که در حدود 200 نوع ویروس وجود دارند که می توانند موجب ابتلاء به سرماخوردگی معمولی شوند و متداول ترین آنها رینوویروس، کوکساکی ویروس و کوروناویروس می باشند. در اغلب موارد (حدود 50 درصد)، سرماخوردگی معمولی به وسیله رینوویروس ایجاد می شود. این ویروس به پوشش محافظ بینی و گلو حمله نموده و موجب بروز علائم سرماخوردگی می شود. این علایم چیزی جز واکنش سیستم ایمنی بدن نیست، که کوشش می نماید تا این ویروس را از بدن دفع نماید. به این علت که سرماخوردگی معمولی می تواند از انواع زیادی ویروس بوجود آید، و به علت جهش، نمونه های جدیدی ایجاد می شوند، برای بدن انسان سخت است که مقاومت کامل را در برابر این بیماری ایجاد کند. از این رو، سرماخوردگی یک بیماری تکرار شونده در انسان است که در آن بچه ها سه تا دوازده مرتبه در طول یک سال به آن مبتلا می شوند و بزرگسالان این بیماری را در حدود سه تا چهار مرتبه در سال می گیرند. این امر سرماخوردگی معمولی را به یکی از تکرار شونده ترین عفونت ها در انسان تبدیل نموده است.

معمولا از چه طریق دچار سرماخوردگی می شوید، سرماخوردگی معمولی در نتیجه تماس مستقیم (به وسیله لمس) با سطوح آلوده و یا با بزاق یا ترشحات بینی فرد بیمار انتقال می یابد. در واقع، ویروس سرماخوردگی به جای مانده و ته نشین شده بر روی سطوح خانه می تواند به مدت طولانی 8 تا 48 ساعت زنده بماند. این ویروس بعلاوه می تواند به وسیله کسانی که در مجاورت فرد مبتلا به هنگام سرفه و عسطه او قرار دارند، استنشاق و به درون بدن کشیده شود.

عوامل خطر

بچه ها و نوجوانان بیشتر در معرض ابتلا به سرماخوردگی قرار دارند.

در مقایسه با مردان، زنان به خصوص نزدیک به عادت ماهیانه نسبت به این بیماری حساس تر می باشند.

کسانی که از آلرژی های مختلف رنج می برند، احتمال بیشتری در آنها می رود که دچار سرماخوردگی های مکرر شوند.

گفته می شود که کمبود ویتامین Dفرد را مستعد ابتلا به سرماخوردگی می نماید.

تغییرات فصلی: این عفونت در طول زمستان، بهار و فصول بارانی معمول می باشد.

قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آلاینده های هوا عامل خطر دیگری به شمار میرود.

برخی افراد حتی پس از قرار گرفتن در معرض این ویروس کمتر دچار سرماخوردگی می شوند. آنها یک سیستم ایمنی بسیار قوی دارند که بدون مشکل زیادی از شر این ویرس خلاص می شود. کسانی که دارای سیستم ایمنی ضعیفی می باشند، بیشتر مستعد ابتلا به این عفونت دستگاه تنفسی فوقانی می باشند. جدای از آن، احتمال بیشتری از بروز عوارضی مانند، برونشیت، سینوزیت، گلودرد و حتی ذات الریه در آنها می رود. خاطر نشان شده است که افراد سیگاری، کسانی که مصرف قندشان بسیار بالا است و کسانی که دچار استرس جسمی و روحی می باشند، مستعد ابتلا به این عفونت می باشند. شرایط پزشکی مانند ایدز، سرطان، و غیره، ممکن است سیستم ایمنی بدن را سرکوب نموده، و این امر موجب می شود افراد مبتلا مستعد ابتلا به بیماری های عفونی مانند سرماخوردگی شوند.

علائم سرماخوردگی

عطسه، آبریزش بینی

آمدن آب از چشم، احتقان بینی

گلو درد، سرفه

سردرد، درد عضلانی

ضعف، از دست دادن اشتها

اگرچه آبریزش بینی یکی از علائم اولیه این بیماری است، ترشحات بینی ممکن است در عرض دو تا سه روز غلیظ و رنگ آن تیره تر شود. در موارد عادی، فرد دچار تب نمی شود، به این علت که این نشانه بیشتر ارتباط با آنفلونزا دارد که اغلب با سرماخوردگی اشتباه گرفته می شود. اما بسیاری افراد هنگامی که مبتلا به سرماخوردگی می شوند، دچار لرز بدون تب می شوند. بچه ها ممکن است همراه با سرماخوردگی دچار تب شوند. در برخی افراد، سرماخوردگی معمولی می تواند به برونشیت حاد، برونشیت، سینوزیت، خروسک، پنومونی، اوتیت مدیا یا عفونت گوش میانی، و یا گلو درد میکروبی منجر شود. این بیماری بعلاوه می تواند علائم آسم و برونشیت مزمن را تشدید سازد.

چگونگی درمان سرماخوردگی

در واقع، هیچ درمانی خاصی برای سرماخوردگی معمولی وجود ندارد. می توانید از داروهای بدون نسخه جهت تسکین این علائم بهره ببرید و یا می توانید برخی داروهای خانگی را امتحان نمایید. این داروها شربت سرفه، اسپری گلو یا قرص برای کاهش گلو درد، آنتی هیستامین و ضد احتقان برای احتقان بینی و مسکن برای تب و سردرد را شامل می شوند. اطمینان حاصل کنید که بدون تجویز پزشک به بچه ها زیر چهار سال آسپرین و شربت سرفه ندهید. استفاده از آنتی بیوتیک برای سرماخوردگی مؤثر نمی باشد، به این علت که این آنتی بیوتیک ها باکتری ها را مورد هدف قرار می دهند و هیچ داروی ضد ویروس تأیید شده ای برای سرماخوردگی وجود ندارد. همواره بهتر است پس از مشورت با پزشک و به تجویز او، آنتی بیوتیک مصرف نمایید. تقریباً در همه موارد، علائم سرماخوردگی به خودیِ خود، در یک فاصله زمانی که ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، فروکش می کنند. اما، انجام مراقبت های مناسب به کاهش شدت بیماری و بهبودی فوری یاری خواهد نمود.

میزان زیادی مایعات گرم نوشیده و استراحت کافی داشته باشید

از خوردن غذاهای شیرین و چرب خودداری کنید

چای گیاهی گرم و سوپ مرغ را در رژیم غذایی خود بگنجانید

یک رژیم غذایی متعادل و مغذی را انتخاب نمایید

سعی کنید مواد غذایی اورگانیک، به خصوص، مرغ و تخم مرغ مصرف نمایید

با آب نمک گرم غرغره کنید

استنشاق بخار برای کاهش احتقان بینی را امتحان کنید

به هنگام خوابیدن، سر خود را کمی بالا قرار دهید.

بعلاوه گفته می شود که مکمل های ویتامینC ، ویتامین D و روی (Zinc) جهت خلاص شدن از شر سرماخوردگی مفید می باشند. با این حال، با دکتر خود مشورت نموده و مکمل هایی که تجویز می نماید را مصرف نمایید. حتی اعتقاد بر این است که گیاهان دارویی و ادویه جاتی، مانند، پونه کوهی، سیر، زنجبیل، زردچوبه، میخک و دارچین مفید هستند.

نکات پیشگیرانه

بهداشت شخصی را به خوبی رعایت نمایید

از استفاده بیش از حد پاک کننده، شوینده و یا صابون های ضد باکتری خودداری کنید

خواب کافی داشته باشید.

به طور منظم ورزش کنید.

از استرس جسمی و روحی بپرهیزید

از مصرف آنتی بیوتیکهای غیر ضروری خودداری کنید

به اسم نتیجه گیری بایستی گفت که، همواره پیشگیری از ابتلاء به سرماخوردگی بهتر از درمان آن است، به این علت که این بیماری یک بیماری خودپایا (خود به خود از بین می رود) بوده که برای دوره خاصی طول کشیده و با انجام درمان های مختلف و بدون هیچ درمانی فروکش می نماید. داشتن یک شیوه زندگی خوب همراه با رژیم غذایی متعادل و ورزش منظم به حفظ سلامتی شما یاری خواهند کرد.

/ج