م. موید: چرا گلستان، سعدی زمانه است؟، اجدادش از علمای بزرگ بودند
به گزارش مجله سفرنامه دبی، م. موید، شاعر پیشکسوت درباره گلستان و آثارش می گوید: درباره نثر ابراهیم گلستان واقعاً نمی توان گفت که نثر بود. نثر گلستان به تعبیری شعر بود. او علاقه ویژه ای به زبان فارسی داشت. ابراهیم گلستان یکی از معلمان من به شمار می رفت و می رود. در شعر و شاعری واقعاً از داستان ها و نثر او آموخته ام.
خبرنگاران- فرشاد شیرزادی: م. موید، شاعر پیشکسوت نیز درباره گلستان و آثارش می گوید: درباره نثر ابراهیم گلستان واقعاً نمی توان گفت که نثر بود. نثر گلستان به تعبیری شعر بود. او علاقه ویژه ای به زبان فارسی داشت. ابراهیم گلستان یکی از معلمان من به شمار می رفت و می رود. در عرصه شعر و شاعری واقعاً از داستان ها و نثر او آموخته ام و همچنان هم می آموزم. در یک کلام من از گلستان زبان فارسی را آموخته ام. اگر نگویم در حد بیهقی و تاریخ سیستان، اما از لابه لای آثارش پس از آن متون، یاد گرفته ام و پس از چنین کتاب های مهمی، برایم مرجع بوده است. به دوستانم و جوانان توصیه میکنم که اگر می خواهند پاسدار زبان فارسی باشند، یکی از مهم ترین منابعشان را آثار ابراهیم گلستان در نظر بگیرند. آنان که اهل شعرند، می توانند نثر گلستان را مانند شعر ببینند و دریابند. این سخنان خلاصه و چکیده شرایط من در برابر ابراهیم گلستان و آثار و نثرش است. خدا آن سیدبزرگوار را بیامرزد.
وی در پاسخ به این پرسش که یکی از داستان نویسان او را با سعدی مقایسه می نماید و می گوید گلستان، سعدی زمانه است، حال نظر شما درباره این سخن چیست، می گوید: این سخن به هیچ وجه گزافه نیست و درباره ابراهیم گلستان و آثار و نثرش کاملاً صدق می نماید. چرا باید این سخن گزافه باشد؟ سعدی هم استاد سخن فارسی است. سخن آن داستان نویس به نظرم حاکی از این است که او نثر ابراهیم گلستان و احساس مسئولیت او را در برابر این زبان به خوبی می داند و بر آن اشراف دارد؛ ضمن اینکه همانطور که سعدی نثرش شعرگونه است، نثر ابراهیم هم شعرگونه بود. ابراهیم گلستان، خانوادهای با فرهنگ داشت. پدران و اجدادش از علمای بزرگ بودند. در نتیجه فرهنگ در خانواده شان بومی است. این عامل اولیه بود و عامل دوم این است که او با همه متون آشنایی داشت. شاهنامه، هزار و یک شب و تاریخ سیستان را به خوبی و به شکلی خواند که نسبت به این آثار نظرگاه داشت و از آنها برداشت خودش را می کرد. از زبان آن بزرگان هم برداشت خاص خودش را داشت و به خوبی از آن آبشخورها می نوشید. بعلاوه تاریخ بیهقی را به خوبی خوانده بود. کسی که می خواهد به جایی برسد، ناچار است رو به متون کهن بیاورد. درواقع آنچه داریم همه متون کهنمان است؛ بنابراین باید از همه آن متون بهره برد تا به شناسه ای برسیم و آن شناسه در بازتولید ادبیات به دردمان بخورد و اگر استعداد داریم و اهل هنریم، به کار ببندیم.
وی اضافه نمود: نه تنها از روی نثر ابراهیم گلستان، بلکه نویسندگان جوان باز هم با نوشتن از روی دست ابراهیم گلستان به آن توجه کافی دست نمی یابند. زنده یاد اسلامی ندوشن به نوشتن از روی متون کلاسیک تأکید ویژه ای داشت. او معتقد بود که نویسندگان باید از روی گلستان، بوستان، حافظ، مولانا و تاریخ بیهقی رونویسی نمایند. این آثار درواقع مادران ابراهیم گلستان بوده اند. منظورم از مادر، مادر زبانی آنهاست. آنها رفرنس بودند.
منبع: همشهری آنلاین