آیا تاریخ بازی های ویدیویی واقعا با آثار نینتندو تعریف می گردد؟ - مجله سفرنامه دبی

در حالی که از آن موقع ثروت این شرکت فراز و نشیب های مختلفی را تجربه نموده، نینتندو همچنان در بازار جهانی بازی های ویدیویی حضوری قدرتمند دارد و این واقعیتی است که اخیرا با پیروزیت تجاری خیره نماینده کنسول نینتندو سوییچ و محبوبیت شگفت انگیز آن دوباره اثبات شده است. محصولاتی مانند فیلم فوق العاده سوپر ماریو (Super Mario) نیز با فروش خارق العاده خود این موضوع را بیش از پیش تایید کرد.

با در نظر گرفتن همه این ها، شاید قابل درک باشد که نیتندو در فکر بسیاری از هواداران بازی های ویدیویی بسیار شناخته شده و مهم باشد، اما بعضی افراد احساس می نمایند که این تعصب منجر به تغییر یا تحریف گذشته تاریخ این صنعت می گردد. توییتی که باعث آغاز این بحث خاص شد، در واقع مربوط به سال 2021 است و مربوط به مقایسه جالبی بین یکی از محبوب ترین بازی های کنسول نینتندو 64 (N64) و بازی Croc، یک پلتفرمر سه بعدی پلی استیشن 1 در سال 1997 که اغلب وقتی در خصوص تاریخچه این ژانر صحبت می گردد نادیده گرفته می گردد، بود. به طرز شگفت انگیزی، هم بازی Croc و هم Banjo-Kazooie تقریبا تعداد یکسانی فروش داشتند، با این حال مسلما این روز ها افراد کمتری در خصوص این اثر شرکت آرگونات سافتور (Argonaut Software) صحبت می نمایند.

البته این می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. Croc، علی رغم اینکه یک بازی قدیمی مورد علاقه هواداران سونی است، شاید به خوبی بازی Banjo-Kazooie نباشد. بعلاوه شایان به ذکر است که فروش سه میلیون نسخه در پلی استیشن 1 به مقدار تعداد واحد های مشابه در کنسول نینتندو 64 دستاورد بزرگی نیست. در نهایت، لازم به یادآوری است که بازی Croc 2 تنها پیروز به فروش نیم میلیون نسخه شد، در حالی که Banjo-Tooie سه میلیون نسخه فروخت که این ممکن است نشان دهد که سری بازی ساخته آرگونات بسیار سریع تر به انتها رسید، در حالی که شرکت Rare مخاطبان آثار خود را حفظ کرد.

در این میان بازی کلاسیک کنسول نینتندو 64 یعنی سوپر ماریو 64 به کانونی برای کسانی تبدیل شده است که در خصوص ظهور آثار سه بعدی در بازی های ویدیویی بحث می نمایند. پستی در توییتر بیان می نماید که به بازی ماریو 64 بیش از حد بها داده شده است و فاصله زیادی دارد تا نقطه آغاز آثار سه بعدی در صنعت بازی باشد. همانطور که می توانید تصور کنید، این موضوع باعث سر و صدای زیادی در رسانه های اجتماعی شد، به طوری که بسیاری از مردم برای دفاع از اولین نسخه از سری ماریو به دنیای سه بعدی به میدان آمدند، اما افراد دیگری نیز اشاره کردند که این یک مورد واضح از اغراق آمیز بودن نفوذ نینتندو در تاریخ بازی است. برای مثال رقیب سابقش یعنی سگا (Sega) بازی های Virtua Racing ،Virtua Fighter ،Virtua Fighter 2 ،Daytona USA و SEGA Rally را قبل از ورود ماریو در سال 1996 منتشر نموده بود و بعلاوه کنسول Saturn قبل از ورود N64 در خانه های زیادی وجود داشت. به همین منوال کنسول پلی استیشن 1 سونی پیش از این در راه تبدیل شدن به محبوب ترین کنسول خانگی بود و با آثاری مانند Ridge Racer ،Jumping Flash و تکن پیشگام بود.

بازی سوپر ماریو 64 اولین بازی سه بعدی نینتندو نبود چرا که بازی X روی گیم بوی و بعلاوه بازی های استار فاکس و Stunt Race FX وجود داشتند و همه این آثار به ویژه با یاری توسعه دهندگان شرکت آرگونات ساخته شده بودند. مسیری که این بازی ها هموار کردند به توسعه بازی سوپر ماریو 64 یاری کرد، اما این دانش به نوبه خود مدیون بازی های سه بعدی دهه 80 مانند الیت، Stunt Car Racer و استارگلایدر بود. در واقع بازی های سه بعدی مدت ها قبل از اینکه نینتندو متوجه آن گردد وجود داشتند، حتی اگر بازی سوپر ماریو 64 سزاوار تحسین زیادی باشد چون که آثار سه بعدی را به سطح جدیدی رساند و آن را با کنترل های آنالوگ روان ترکیب کرد.

همه این ها یک سوال جالب را برجسته می نماید: با نگاهی به تاریخچه این صنعت، آیا دنیای بازی های ویدیویی واقعا با نینتندو تعریف می گردد؟ نینتندو مسئول ساخت بعضی از برترین بازی های ویدیویی است که تا به حال عرضه شده، بنابراین قابل درک است که وقتی به دستاورد های این صنعت در چند دهه گذشته نگاه می کنیم، بازی هایی مانند سوپر ماریو، زلدا، متروید، Fire Emblem و پوکمون توجه زیادی را به خود جلب می نمایند، اما آیا می توان ادعا کرد که این توجه با تاثیر واقعی بعضی از این بازی ها بر صنعت گیمینگ متعادل نیست؟

در این میان با وجود ظهور سونی و مایکروسافت، هنوز هم آمریکای شمالی مدت هاست که به نوعی محلی برای هواداران نینتندو بوده است و با توجه به اینکه بسیاری از وبسایت ها و کانال های یوتیوب آمریکایی زیادی هستند که آن را می پرستند، شاید تعجب آور نباشد که نقش نینتندو در تکامل بازی ها توجه زیادی را به خود جلب کند. این بی شباهت به سقوط بازی های ویدیویی در سال 1983 که در ژاپن به عنوان شوک آتاری شناخته می گردد نیست. این یک رکود در مقیاس بزرگ در صنعت بازی های ویدیویی بود که از سال 1983 تا 1985 در ایالات متحده رخ داد. این سقوط به عوامل متعددی از جمله اشباع بازار کنسول های بازی ویدیویی و بازی های موجود نسبت داده شد که بسیاری از آن ها کیفیت پایینی داشتند. کاهش علاقه به بازی های کنسولی به نفع رایانه های شخصی نیز در این واقعه نقش داشت. این واقعه محدود به آمریکا بود اما به طرز اغراق آمیزی به عنوان رویدادی جهانی متصور می گردد.

البته، این تئوری می تواند به همان مقدار برای پلی استیشن یا ایکس باکس نیز اعمال گردد. هم سونی و هم مایکروسافت از دوره های پیروزیت تجاری و هنری خارق العاده ای برخوردار بوده اند و هواداران زیادی را از آن بدست آورده اند. اما طول عمر نینتندو و جذابیت تقریبا جهانی آی پی های آن تضمین می نماید که دائما در صدر هر بحثی پیرامون بازی های ویدیویی باشد و احتمالا به همین علت است که آثاری مانند Croc که بسیاری از افراد آن را فراموش نموده اند، در ویدیوهای مورخان مدرن یوتیوب دیده نمی گردد! البته نمی توان گفت که شخصیت Croc باید به مقدار بانجو، ماریو یا سونیک معروف باشد، اما می توانید استدلال کنید که او به عنوان یک شخصیت، نقش زیادی در توسعه و رشد صنعت بازی دارد. در نهایت می توان گفت که مقدار توجهی که سه شرکت بزرگ فعلی در حال حاضر به صورت آنلاین دریافت می نمایند، تاثیر ترکیبی بسیاری از ناشران، توسعه دهندگان و سازندگان دیگر سخت افزار که در چهل و چند سال گذشته و شاید حتی بیشتر بخشی از این صنعت بوده اند را تحت الشعاع قرار داده است. در هر صورت آیا به نظر شما نینتندو سزاوار تمام توجهی است که دریافت می نماید؟

منبع: TimeExtension